Dag 16 (30 september)

Omdat Matthijs nu fysio- en ergotherapie krijgt, gaat hij met stapjes vooruit. Onder andere het lopen op de gang gaat steeds beter ook mede doordat Matthijs beter eet en dus minder zwak is, wat goed is voor zijn herstel.

De onrust band mag nu eindelijk af. Dit is fijn voor Matthijs, nu heeft hij wat meer bewegingsvrijheid en omdat het lopen redelijk goed gaat, kan hij zelf naar het toilet.

Nog steeds is de gipsarm een belemmering en doet het bewegen (mede door het gebroken sleutelbeen) nog steeds erg zeer.
Er is gister opnieuw een röntgenfoto van Matthijs zijn arm/pols gemaakt waaruit blijkt dat de groeischijf in zijn pols weer niet op de juiste plaats zit. De groeischrijf wijkt nog 1 centimeter af.
De chirurg heeft besloten om de groeischijf in de pols opnieuw goed te zetten (voor de 5e keer!) en om dit onder narcose te doen.
Deze keer wordt er een draadje (een soort staaldraadje zo dik als een spijker) geplaatst om de groeischijf goed op zijn plaats te houden. Dit staat morgenochtend gepland.
Dit is dus echt pech voor Matthijs…

Nog steeds heeft Matthijs heldere momenten maar ook nog veel verwardheid wat schrijnend is. Op advies van de arts moet hij evengoed zijn rust hebben en dus wordt bezoek nog steeds afgeraden.

Matthijs wil nog steeds dolgraag naar huis…
Buiten alles zijn we blij dat we weer met ‘m kunnen praten en lachen, ‘m kleine stukjes kunnen zien lopen en ‘m stapje voor stapje vooruit zien gaan…



Vrijdag zullen we een nieuw verslag op de weblog plaatsen.

Voor degene die ons persoonlijk een e-mail willen sturen kan dat naar het onderstaande adres:
nicoliadehaan@hotmail.com

Dag 13 - Zaterdag

Vandaag weer een stapje vooruit qua lichaamsinspanning. Matthijs heeft een stukje gelopen met de verpleegkundige, met een stukje bedoelen we ongeveer 40 meter. Het kostte behoorlijk wat energie en het werd op een gegeven moment zwart voor zijn ogen maar het ging goed.

Tijdens het avondeten heeft Matthijs voor het eerst aan tafel gegeten met de verpleegkundige en dat zag er al best stoer uit!

De medicijnen worden inmiddels niet meer op vaste tijdstippen gegegeven, alleen als Matthijs erom vraagt krijgt hij ze. Voorlopig zal hij dat nog doen, de pijn in z'n arm is namelijk nog behoorlijk.
Ondertussen ligt hij nog steeds aan de onrustband vast - waar hij niet blij van wordt - maar vanaf vandaag mag deze af als er bezoek is. Geeft hem wat meer bewegingsruimte...

Verder zullen jullie misschien afvragen of hij beseft wat er is gebeurd, Matthijs weet niets van het ongeluk maar doordat het hem vaak wordt verteld weet hij dat er iets is gebeurd. Hij heeft ook in de gaten dat zijn hoofd een klap heeft gehad (door in de spiegel te kijken schrikt Matthijs van het ontbreken van +/- 5 tanden en een stukje kaalgeschoren hoofd), maar dit linkt hij met dromen die hij heeft gehad waardoor hij er eigen verhaal van maakt wat los staat van de werkelijkheid.

Het volgende verslag staat dinsdag op de weblog.

Op verzoek het adres van Matthijs:
WFG
Afdeling Kind & Jeugd
Postbus 600
1620 AR HOORN

Dag 11 - Donderdag

Behalve dat Matthijs vandaag naar het WFG in Hoorn is gebracht, hebben we weinig bijzonderheden te melden. Hij is vanmorgen per ambulance vervoerd maar heeft er niet veel van meegekregen omdat hij grotendeels sliep.
Tot nu toe is het zo dat Matthijs 's ochtends vrij helder is en dit in de loop van de dag wat afneemt, door vermoeidheid neemt de wartaal dan weer toe. Soms praat hij met z'n ogen dicht en zoekt tegelijkertijd naar een goede houding (voor zover dat kan) in zijn bed. Vaak erg onrustig.

Morgen zal de fysiotherapeut verder gaan met mobiliseren, het staan en lopen wordt dus langzaam opgebouwd.

Aangezien de vorderingen vanaf nu met kleine beetjes zullen zijn, plaatsen we niet elke dag meer een bericht op de weblog. We houden jullie natuurlijk wel op de hoogte!

Dag 10 - Woensdag

Kleine ontwikkelingen vandaag...

Matthijs z'n infuus is losgekoppeld en de hechtingen boven op zijn hoofd zijn eruit - deze hechtingen waren van de drukmeter. Het eten ging weer iets vooruit en Matthijs probeerde wat te lopen. Het werd al snel zwart voor zijn ogen dus het bleef bij 3 a 4 stapjes, maar zonder begin kun je niet verder dus we zijn er blij mee.
Ook al is het besef er nog niet dat hij dag in, dag uit in het ziekenhuis ligt, hij wil constant naar huis. Er waren zelfs een paar tranen te zien! Normaliter zie je dat liever niet, maar nu heeft Matthijs weer een extra emotie laten zien, dat doet ons goed.

Morgenochtend om 10.00 uur wordt Matthijs met de ambulance naar Hoorn gebracht, Lia gaat mee. Na ongeveer 4 weken zal Matthijs naar Heliomare gaan om daar te revalideren. De doktoren adviseren niet langer dan enkele weken te wachten met de start hiervan en aangezien Heliomare de kortste wachtlijst heeft, is hier de keuze op gevallen.
De komende weken ligt hij nog in Hoorn, helaas nog geen bezoek en anders eerst een telefoontje naar Lia.

Dag 9 - Dinsdag

Weinig verandering ten opzichte van de afgelopen dagen.
In de ochtenduurtjes was Matthijs helderder dan eind van de middag. Het eten ging redelijk en de sondevoeding is daardoor uitgesteld.

Het verrassende nieuws van vandaag: Aankomende donderdag wordt Matthijs naar het WFG in Hoorn gebracht om de periode te overbruggen totdat hij naar het revalidatiecentrum in Amsterdam gaat. Voorlopig staat hij daar nog op de wachtlijst.
De doktoren verzoeken ons om nog geen bezoek te laten komen in het WFG, op deze manier blijven de hoeveelheid prikkels beperkt.

Iedereen nogmaals bedankt voor de belangstelling, het warme medeleven en de kaarten!

Maandag - een week geleden

Een week geleden waren we nergens, nu een week later en er zijn gelukkig een hoop positieve ontwikkelingen geweest.
Ook kleine tegenvallers waaronder vandaag. Klein is eigenlijk niet het goede woord...was dat het maar...

Vanmorgen even rustig uit bed. Matthijs ging met hulp van de fysiotherapeut en Lia eerst op de rand van z'n bed zitten voor de bloedcirculatie. Langzaam op de benen staan en dat ging wel aardig. Hij klaagde al snel over hoe zwaar het was en ging weer zitten. Uiteindelijk duurde het maar enkele minuten. Alles stapje voor stapje.

De hechtingen zijn uit zijn kin en het eten gaat nog steeds met kleine beetjes. De diëtiste heeft wel genoteerd wat Matthijs allemaal binnenkrijgt maar blijkt tekort, als dit zo doorgaat krijgt hij mogelijk morgen weer sondevoeding.

De revalidatiearts kwam vanmorgen om testjes af te leggen. Denk aan vormen tekenen en vragen stellen om het geheugen te peilen. Hij doorliep het wel goed maar begin van de avond belde de arts toch op met de mededeling dat Matthijs naar het revalidatiecentrum moet over enkele weken. Heliomare of het RCA(msterdam). We hadden níet verwacht dat het niet nodig zou zijn maar de bevestiging wil je niet horen en is pijnlijk, daarbij komt nog dat het maanden kan duren voordat Matthijs hier uit komt...De bloedpuntjes die op de hersenscan te zien waren in het voorste gedeelte van zijn hoofd, hebben toch meer invloed dan dat eerder gesuggereerd was. Matthijs is nog behoorlijk in de war.
Geduld zal op de proef worden gesteld. Het wordt een langere weg dan we hadden bedacht afgelopen dagen.

Dag 7 - Zondag

Zondag was Matthijs veel wakker, hij praatte ook best veel maar hetgeen wat hij zei was wartaal. Af en toe heeft hij een scherp moment en vraagt of zegt hij iets wat klopt maar dat verandert zo weer in het tegenovergestelde.
Het baart ons best wel zorgen dat dit niet minder wordt. De verpleegkundige meldde ook dat het nog weken tot maanden kan duren. Toch wel schrikken omdat we door de vooruitgang van de afgelopen dagen stiekem aan een periode van weken dachten.

Vandaag is Matthijs z'n katheter verwijderd en 's morgens ook zijn infuus. Een opstekertje!

Jammergenoeg - door het onvoldoende eten - is eind van de middag besloten om het infuus weer aan te sluiten. Voeding is belangrijk voor herstel dus vandaar deze keuze.

Door de hechtingen in zijn linkermondhoek bewoog deze kant van z'n mond/wang nog niet. Vooral bij een glimlach, trok alleen de rechterkant opzij. Dit blijkt gelukkig mee te vallen want vandaag maakte hij een brede glimlach van links naar rechts, al was dat wel op ons verzoek.

Verder wil Matthijs constant naar huis en irriteert hij zich aan de onrustband om zijn buik om hem in bed te houden. Hij vraagt aan iedereen of hij/zij deze wil losmaken...

Morgen komt de fysiotherapeut langs om te kijken of Matthijs voor het eerst even uit bed mag en daarnaast komt er een dokter om het plan voor de komende periode voor te leggen. Waar gaat Matthijs revalideren, in het VU of mogelijk Heliomare en hoe gaat het eruit zien.

We houden jullie op de hoogte!

Dag 6 - Zaterdag

Het was vandaag een rustige dag met weinig bijzonderheden. Goede nacht voor Matthijs door de rustgevende medicijnen. Eind van de ochtend konden we daardoor een klein half uurtje redelijk met hem praten ook al was het grootste gedeelte wartaal. Veel gedroomd en daardoor haalde Matthijs allerlei onderwerpen door elkaar. Dit hoort ook weer bij het ziektebeeld.
Hij gaf wel aan dat hij moe was en honger had maar omdat hij nog nuchter moest blijven, konden we geen vloeibaar eten geven.

Om 13.00 is Matthijs onder narcose gebracht en z'n pols opnieuw gezet. De derde keer was geen scheepsrecht, hopelijk de vierde keer? Het gips zit tot onder z'n oksel, nu zou het toch goed moeten zijn?
Pas om 17.00 kwam Matthijs vanaf de uitslaapkamer en sliep zo goed als door. Nog een extra pijnstiller voor de avonduren...

Dag 5 - Vrijdag

We mogen niet klagen maar een positieve dag was het niet. Na een goede nacht door de rustgevende slaapmiddelen kreeg Matthijs vanmorgen vroeg opnieuw gips om z'n onderarm. De groeischijf in z'n pols was namelijk verschoven door het bewegen van z'n onderarm. Daarna overgeplaatst naar afdeling neurologie waar hij toch wel in betere handen is. Althans, hier hebben ze 24 uur per dag zicht op hem dus dat geeft ons een goed gevoel.

Rond de middag werd er een controlefoto van zijn pols gemaakt maar weer bleek dat het niet goed zat. Opnieuw 'zetten' en ingipsen dus.
Matthijs krijgt sinds vandaag geen zuurstof meer, desondanks heeft hij het slecht...
Ten opzichte van maandag zijn we blij maar het doet ook zeer om te zien dat hij zich zo slecht voelt, en dat dat voorlopig ook zo zal blijven.

Het is allemaal erg vermoeiend en zwaar en hij krijgt pijn in z'n rug van het liggen. Alle symptonen bij elkaar (verwardheid en helderheid met vlagen, snel in slaap vallen en onrust) wordt delirium genoemd.
Een bekend verschijnsel bij zo'n geval. Het dringt allemaal niet goed tot 'm door en heeft last van rare dromen. Veel, heel veel slaap.

Eind van de middag vroeg de dokter een gesprek aan en daarin gaf hij aan dat Matthijs vannacht of morgenochtend nógmaals wordt behandeld voor zijn pols. Dat betekent voor de derde keer ingipsen. Dan onder narcose zodat de dokter er zeker van is dat het goed gebeurt. Maar 'meevallen' kun je het niet noemen. Vanavond kreeg hij een onrustband om zijn buik, om te zorgen
dat hij niet de neiging krijgt zomaar uit zijn bed te willen stappen.

Nogmaals, we zijn blij met de vooruitgang maar om hem zo te zien lijden doet ons erg zeer.

Dag 4 - Donderdag

En weer komen we met een lekker gevoel thuis..

Drie dagen later en Matthijs is al behoorlijk wakker, hij praat als hij wakker is (niet altijd verstaanbaar zonder voortanden) en is bij vlagen goed bij kennis. Hij weet waar hij is maar heeft wel een onbehaaglijk gevoel door de pijn en de onbekende omgeving. Hij zit verlegen met zichzelf en het voelt als een malaise. Daarom wat gemopper en af en toe opstandig maar de situatie zal voorlopig niet veel anders worden voor hem, hier moet hij echt doorheen.
Tussendoor komt z'n humor gelukkig even om de hoek kijken door opmerkingen als 'Ik lig hier m'n duurzame tijd te verdoen'...
Het eten blijft nog bij enkele theelepels vloeibaar eten en zijn gezicht trekt al wat bij. Hij wil naar huis maar heeft nog niet goed in de gaten wat er gaande is.
Logisch..

Woensdagavond is er een CTscan gemaakt en daaruit bleek dat er zo goed als geen schade aan de hersenen is te zien! Je wilt niets liever horen want dit is toch het allerbelangrijkste! Wat zijn we blij, wat zijn we blij.

Vanavond zal Matthijs een injectie krijgen om rustig te blijven en de nacht goed door te komen, dit doet het genezingsproces goed.
Morgen wordt Matthijs overgeplaatst naar afdeling neurologie, voor eventuele kaartjes dus afdeling 2B gebruiken.


Vandaag dus geen tranen van verdriet maar van vreugde, wie had maandag gedacht dat we donderdag al zoveel vooruitgang hadden geboekt.

We willen iedereen tot nu toe vreselijk bedanken voor het medeleven en steun, de vele kaartjes, bloemen en belletjes. Het doet ons goed!

Dag 3 - Woensdag

De naar verwachting dag 5, 6 of 7 is dag 3 geworden: de dokter gaf namelijk om 11.00 uur een telefoontje dat Matthijs was overgeplaatst naar afdeling traumatologie. Geen Intensive Care meer dus. De sensor in zijn hoofd was verwijderd, de druk in zijn hersenen was namelijk goed gebleven.

En dan hoop je toch stiekem dat Matthijs deze dag met dezelfde vaart vooruit gaat als de tweede.

In de middag toen we weer bij hem waren probeerde hij een paar korte zinnetjes te zeggen, hij herkende ons duidelijk en noemde z'n moeder 'Li'. De dokter gaf s'ochtends al aan dat Matthijs meer wakker was en al enkele woorden probeerde te zeggen en dit was de bevestiging.
Echt de tijd om te praten met Matthijs kregen we niet, na steeds 30 seconden open ogen, sloten ze weer en was hij in diepe slaap. Alles kostte veel energie..

Je kunt begrijpen dat we met deze ontwikkelingen weer erg blij waren!

Zo verliep eigenlijk de hele middag; poosje slapen en even wakker, veel kreunen van de pijn en weer terug in slaap. Hij gaf aan veel pijn in z'n schouder te hebben en dat klopte ook, want wat we nog niet eerder wisten was dat er ook een breuk in zijn linker sleutelbeen zit. Hier wordt verder niets aan gedaan. Bij het draaien in bed is het dan natuurlijk erg pijnlijk als er ook nog zwaar gips aan de onderarm zit.

Vanavond krijgt Matthijs een hersenscan, het duurt volgens de doktoren namelijk iets te lang voordat hij wakker wordt. Dit zou kunnen komen door de pijnstillers maar dat zal nog moeten blijken. Mocht dit niet het geval zijn dan zal Matthijs overgeplaatst worden naar afdeling neurologie.
We wachten met spanning af...Voor Matthijs begint nu een zware tijd aan te komen want de weg is nog lang.

Matthijs mag nog geen bezoek hebben, met uitzondering van familie natuurlijk maar mocht je een kaartje willen sturen dan is hier het adres:
VU medisch centrum
T.a.v. Matthijs de Haan
Afdeling 6C/VTRA, kamer 30 Postbus 7057
1007 MB Amsterdam

Dag 2

In de nacht van maandag op dinsdag is de situatie onveranderd gebleven. Het belangrijkste is dat de druk in z'n hoofd niet is gestegen en daarnaast zijn gelukkig geen verdere complicaties opgetreden.
Om 09.00 uur vanmorgen hebben doktoren de slaapmedicatie stopgezet, boven verwachting moeten we zeggen. Dit betekende dus dat Matthijs vanaf dat moment uit coma zou kunnen komen, maar goed..het bleef afwachten..
Rond de middag kwamen de eerste reacties van Matthijs, de dokter was op dat moment bezig met de slang in z'n keel en slokdarm. Ja, wie krijgt daar een lekker gevoel van? Matthijs verzette zich er dus tegen, zijn armen en benen bewogen en de ogen gingen zelfs een moment open! Uiteraard nog zonder enige herkenning of helderheid.
In ieder geval vreselijk goed om te horen!

Even later op de middag is de sondevoeding stop gezet en de dokter stelde enkele vragen aan hem (Voel je je misselijk? Heb je het koud?) waarop Matthijs schudde en knikte met zijn hoofd. Wéér iets positiefs!

Tijdens een kort gesprekje bleek dat Matthijs z'n hart ook lichtelijk is beschadigd, dit hersteld zich vanzelf.

Om 17.00 uur konden we weer even een kijkje nemen en tot onze verbazing was de beademing verwijderd. De monitor gaf aan dat Matthijs in staat was zelf te ademen met ondersteuning van zuurstof.

We kunnen dus wel stellen dat deze dag meerdere positieve berichten heeft gebracht! 'We' zijn er nog lang niet maar de eerste stappen in de goede richting zijn gezet!
Dit hadden we gisteren nog niet durven dromen.....

Ongeluk Matthijs, dag 1

Vanmorgen 8:10 u Matthijs reed vanaf de kant van de Koepoortsweg over de van Dedemstraat, uit tegenovergestelde richting kwam een auto en deze sloeg voor hem langs af naar het Horizoncollege, hier is Matthijs vol in de deur van de auto aan de passagierskant gereden.De ambulances die redelijk snel ter plaatse waren troffen hem aan in een zware coma, hij bloedde uit een wond aan zijn kin en er zijn tanden uit of afgebroken.De ambulance broeders hadden direct in de gaten dat het ernstig was en de traumaheli met een traumateam is ter plaatse gekomen, dit was ongeveer 8:30 u, deze heli heeft hem naar het VU in Amsterdam vervoerd.Matthijs heeft een zodanige klap gemaakt dat hij hersenletsel heeft, ondanks de helm die hij op had zijn er via de "grove scan" bloedinkjes/blauwe plekken te zien in zijn hersenen, tevens heeft hij een ingeklapte long die vanzelf weer moet herstellen, ook heeft hij zijn pols/onderarm gebroken, die is vanmiddag gezet in in het gips gegaan, tevens mocht zijn kraag weer af nadat de foto's van hals goed waren.

Operatief is er een sensor in zijn hoofd geplaatst voor de meting van zijn hersendruk, die was vanmiddag nog goed maar de verwachting is dat die nog op gaat lopen, de ervaring van de verpleging is dat het met twee á drie dagen op zijn maxium is omdat de hersenen na de zware klap nog opzwellen.Matthijs houden ze met medicijnen in slaap omdat ze zijn hersens rust willen geven, het is ook niet gezegd dat als ze geen medicijnen zouden geven dat hij dan bij zou komen, dat proberen ze vermoedelijk later in de week, afhankelijk van hoe het een en ander zich ontwikkeld.

De grootse blauwe plek heeft hij in zijn linker hersenhelft wat inhoud dat er rechts problemen zouden kunnen zijn, wat dan vanmiddag wel weer hoopgevend was is dat er toen een naald in zijn arm geprikt werd hij zijn arm even een klein stukje terugtrok.

Tevens is er een kans aanwezig dat hij een longontsteking oploopt omdat hij zelf zijn slijm er niet uit kan hoesten, hij ligt met een zgn. tube aan de beademing.

Aankomende dagen worden dus een paar hele spannende dagen voor Matthijs en ons.